Samenvatting

Er is te weinig aandacht voor mannenmishandeling, terwijl veertig procent van de jaarlijks 200.000 slachtoffers van huiselijk geweld in Nederland man is. Om mannenmishandeling te stoppen zijn verschillende vormen van hulp beschikbaar. Mannenopvang is daar één van. Kadera is sinds januari 2017 aanbieder van mannenopvang in de vorm van opvang, ambulante hulp vanuit Zwolle, ambulante hulp vanuit Twente en Safe House. De centrale vraag betreft: "Welke succesfactoren en knelpunten ervaren mannen met geweldservaringen in het hulpverleningstraject bij Kadera en welke oplossingen voor deze knelpunten dragen ze aan?"
Het betreft een kwalitatief onderzoek met cross-sectioneel design. De gehele populatie (N=16) is gevraagd om deelname. Tien respondenten zijn geïnterviewd. Open, axiale en selectieve codering zijn toegepast. Aan de hand van de data-analyse is een conceptueel model geformuleerd waarin de thema’s veiligheid en krachtgericht begeleidingstraject centraal staan. In het krachtgerichte begeleidingstraject wordt gewerkt aan doelen op het gebied van zelfregulering, bestaansvoorwaarden, sociale en maatschappelijke inbedding. Door successen op deze subthema’s, bijvoorbeeld het bereiken van zelfvertrouwen, stabiele financiën, huisvesting, het vinden van werk en uitbreiding van het netwerk, worden eigen krachten vergroot. Dit resulteert in toename van veiligheid.
De belangrijkste conclusies zijn dat respondenten tevreden zijn over het hulpverleningstraject, de specialistische kennis en het specialistische aanbod. Ook de integrale aanpak van Kadera en ketenpartners wordt gewaardeerd. Knelpunten zijn de hindernissen in hulpzoekgedrag, de combinatie tussen werk en begeleidingsgesprekken en een te beperkte integrale aanpak door ketenpartners.
Opmerkelijk in dit onderzoek is de grote invloed van veiligheid op de keuzes van respondenten. Dit bemoeilijkt keuzes. Het impliceert dat hulpverleners oog moeten blijven houden voor de impact van veiligheid op keuzes van cliënten. Kadera kan de discussie aanzwengelen om de differentiatie tussen mannen- en vrouwenopvang op te heffen, hulpverleners behoeven scholing in de genderspecifieke benadering en de samenwerking met instanties kan geïnitieerd en geoptimaliseerd worden. Ook zijn er aanbevelingen voor vervolgonderzoek. Er dient meer onderzoek te komen naar mannenmishandeling en het hulpverleningsaanbod. Daarnaast naar hoe hulpverleners omgaan met de impact van veiligheid op keuzes van de cliënt, optimalisatie van het conceptuele model en een herhaling van dit onderzoek over enkele jaren om te komen tot een verdere kwaliteitsverbetering van het hulpverleningsaanbod voor mannen met geweldservaringen.