Samenvatting

Academische Werkplaats Jeugd Twente is bezig met het onderzoek naar het versterken van zorg voor kinderen in armoede. Vanuit het AWJT is er een onderzoeksgroep opgericht. Vier studenten hebben een ontwerpgericht onderzoek uitgevoerd waarin rekening wordt gehouden met de pijlers van Positieve Gezondheid. Dit onderzoek zal gaan over de pijler ‘meedoen’. In het onderzoek is er vooral gebruik gemaakt van literatuur. Daarnaast zijn er gesprekken geweest met ervaringsdeskundigen en professionals om de werkbaarheid van de ontworpen bijeenkomst te vergroten.
Volgens een onderzoek van de Kinderombudsman blijkt dat het merendeel van de kinderen het leven in armoede als buitengewoon vervelend ervaart (Steketee et al., 2013). Deze kinderen worden dagelijks geconfronteerd met het gebrek aan geld en maken zich zorgen om de thuissituatie. Ze voelen schaamte, uitsluiting of jaloezie omdat hun leeftijdsgenoten meer hebben en kunnen doen (Vanhee, 2007). Daar waar ouders zelf in een sociaal isolement zitten, is te zien dat kinderen ook moeilijker de aansluiting vinden. Kinderen willen mee kunnen doen met hun klas- of leeftijdsgenoten. Dit is regelmatig het onderwerp van gesprek binnen gezinnen. Dit kan heftige confrontaties opleveren tussen kinderen en hun ouders. Deelname van kinderen aan activiteiten op school of sport lukt vaak alleen wanneer ouders gebruik maken van speciale fondsen, zoals Stichting Leergeld (Stichting De Vonk Tilburg, 2017). Sociale uitsluiting kan een direct gevolg zijn van armoede. Gezinnen met kinderen die in armoede leven voldoen meestal van drie van de vier dimensies van sociale uitsluiting met de genoemde gevolgen binnen die dimensies. Naast het niet kunnen meedoen aan activiteiten en het hebben van dezelfde materialen en middelen, heeft armoede ook invloed op de kwaliteit van sociale contacten. Volgens het onderzoek van de Kinderombudsman praat 60% van de kinderen niet over armoede met vrienden en vriendinnen (Steketee et al., 2013). Gebleken is dat wanneer dit onderwerp wel bespreekbaar wordt gemaakt, het sociale steun en zorg kan opleveren (Steketee et al., 2013; De Kinderombudsman, 2017). Eigen kracht, het persoonlijk kapitaal, kent drie dimensies: competentionele dimensie, motivationele dimensie en sociale dimensie. Numansen (2014) en het Nederlands Jeugdinstituut (2010) hebben onderzoek gedaan naar de effectiviteit van eigen kracht interventies. Laagdrempeligheid, het betrekken van het sociale netwerk, positieve benadering, maatwerk en het versterken van vaardigheden zijn overeenkomstige succesfactoren voor een interventie waarbij eigen kracht centraal staat (Numansen, 2014; NJI, 2010).
Voor deze doelgroep is er een interventie opgezet en bijeenkomsten ontwikkeld. Bij het ontwikkelen van de bijeenkomst is er input verwerkt vanuit de ervaringsdeskundige en de professional, klankbordgroepen en literatuur.