Samenvatting

In 2014 is het ‘Slimmer Reclasseren’ in het leven geroepen bij Reclassering Nederland, Stichting Verslavingsreclassering GGZ en het Leger des Heils Jeugdbescherming & Reclassering (3RO). Dit is ingevoerd naar aanleiding van bezuinigingen van het ministerie van Veiligheid en Justitie en doordat de instroom bij de taakvelden advies, toezicht en werkstraffen hoger was dan de prognose. Het doel van het ‘Slimmer Reclasseren’ is om te zorgen dat er minder regels zijn en minder registratie plaatsvindt en dat er door betere facilitering van medewerkers, meer tijd overblijft om het echte reclasseringswerk uit te voeren. Er kan dus meer werk verzet worden in minder tijd. Na de invoering van het ‘Slimmer Reclasseren’ is het op het taakveld advies van belang dat de integrale conclusie een korte, bondige en concrete samenvatting van de risico’s en de responsiviteit van de cliënt wordt. Hierbij ligt de nadruk op de samenhang tussen deze componenten. De integrale conclusie is de basis voor de indicatiestelling en is het onderdeel van de adviesrapportage waarin de informatie die relevant is voor de opdrachtgever verwerkt wordt. Om zicht te krijgen op hoe de integrale conclusie wordt geschreven na de invoering van het ‘Slimmer Reclasseren’ en om te kijken waar dit mogelijk nog kan worden verbeterd, is de volgende hoofdvraag tot stand gekomen:
Op welke manier kan de integrale conclusie binnen het adviesrapport worden verbeterd bij Reclassering Nederland locaties Enschede en Zwolle, als er wordt gekeken naar de richtlijnen van het ‘Slimmer Reclasseren’?
Om deze vraag te kunnen beantwoorden is gekozen om een kwalitatief onderzoek uit te voeren door het afnemen van interviews bij advieswerkers van de locaties Enschede en Zwolle.
Uit het onderzoek blijkt dat er weinig knelpunten worden ervaren bij het schrijven van de integrale conclusie.  Het blijkt echter dat de respondenten niet altijd helder hebben of de integrale conclusie volgens de methode ‘Slimmer Reclasseren’ wordt geschreven. Een andere conclusie die gesteld kan worden is dat niet alle respondenten bekend zijn met de precieze richtlijnen hiervan. Met het oog op de richtlijnen van het ‘Slimmer Reclasseren’ kan daarom de integrale conclusie niet enkel en alleen onder de advieswerkers verbeterd worden. De richtlijnen zullen daarom vanuit een externe partij (bijv. het opleidingshuis) moeten worden uiteengezet aan de advieswerkers en worden verduidelijkt. Daarnaast kan de integrale conclusie verbeterd worden door de knelpunten te verminderen. Net als bij de evaluatie in 2015 wordt het beknopte schrijven als meest lastig ervaren.
Aanbevolen wordt om een factsheet te ontwikkelen, waarin alle componenten terugkomen die beschreven zouden moeten worden in de integrale conclusie. Dit zal duidelijkheid en houvast bieden voor de advieswerkers.