Samenvatting

In september 2014 is bij Revalidatiecentrum Roessingh in Enschede een nieuwe interdisciplinaire behandelmethode van start gegaan. Deze methode, Interdisciplinaire Cognitieve Behandeling, is ontwikkeld door Revalidatie Friesland. De ICB methode wordt ingezet bij cognitief ernstig aangedane patiënten die in hun revalidatieproces belemmerd worden door cognitieve stoornissen. Het bevordert de interdisciplinaire samenwerking tussen behandelaren van verschillende disciplines en geeft handvatten om patiënten een gelijkvormige, gestructureerde behandeling aan te bieden.
De doel van dit onderzoek is inzicht krijgen in het uitvoeringsproces van deze behandelmethode in een nieuwe context: bij Roessingh. Dit wordt gedaan in de vorm van een procesevaluatie. Bij deze procesevaluatie zijn de sterke en zwakke kanten van het uitvoeringsproces onderzocht zoals deze worden ervaren door de behandelaren die met de ICB methode werken.
Voor dit exploratieve onderzoek is een nieuwe digitale vragenlijst ontwikkeld die afgenomen is bij 45 behandelaren van verschillende disciplines binnen de sector neurologie bij Roessingh. De vragenlijst meet verschillende aspecten van de uitvoering van de ICB methode: de programma integriteit, de mening over behandelactiviteiten en werkbaarheid, de voorwaardenscheppende doelen, het bereik en de succes- en faalfactoren.
 
Uit de resultaten blijkt dat een aantal onderdelen van de uitvoering van de ICB methode volgens de behandelaren naar wens verlopen. Er is volgens de behandelaren door de inzet van de ICB methode een meer gelijkvormige benaderingswijze naar patiënten toe. De ICB methode heeft ervoor gezorgd dat de behandelaren handvatten hebben om met cognitief ernstig aangedane patiënten te kunnen werken en deze patiënten hebben baat bij de inzet van de ICB methode; de strategieën beklijven beter en de behandeldoelen worden beter behaald. Over het algemeen zijn de behandelaren positief over de inzet van de ICB methode. Zij voelen zich voldoende betrokken bij het uitvoeringsproces.
Een aantal onderdelen van het uitvoeringsproces verdienen nog aandacht. Behandelaren ervaren over het algemeen dat ze (nog) te weinig ervaring hebben in de uitvoering van de ICB methode en er wordt moeite ervaren met het vertalen van de behandelplannen naar een praktische uitvoering. Er wordt volgens behandelaren te weinig tijd gegeven voor de werkzaamheden behorende tot de ICB. De methode wordt mede door deze moeilijkheden volgens de behandelaren niet consequent uitgevoerd. Er is bij behandelaren behoefte aan meer overleg over en begeleiding bij het uitvoeren van de ICB methode. Bovendien voelt de groep verpleegkundigen zich niet voldoende betrokken bij de inzet van de methode.
 
Er is aan Roessingh geadviseerd om tegemoet te komen aan de behoefte van behandelaren aan meer kennis en ervaring, door de patiëntgroep te vergroten. Dit kan gerealiseerd worden door meer patiënten een ICB indicatie te geven en meer scholing aan te bieden over de praktische inzet van de ICB methode. Bovendien wordt aangeraden om de behandelaren meer tijd te geven voor het uitvoeren van de ICB methode en voor het houden van meer interdisciplinaire overleggen. Hierdoor kan de consequente, gelijkvormige uitvoering van de ICB behandeling verbeterd worden. Tot slot zijn aanbevelingen gedaan om de groep verpleegkundigen meer bij het ICB traject te betrekken.