Samenvatting

Dit afstudeeronderzoek is uitgevoerd tijdens de opleiding Sociaal Juridische Dienstverlening, in opdracht van Enexis Hengelo, afdeling Realisatie en Saxion Hogeschool Deventer.De aanleiding voor dit onderzoek is de uitspraak geweest van het Europees Hof van Justitie omtrent de zaak Tyco. Sinds deze uitspraak is er veel ophef ontstaan in de Nederlandse media en kranten. Door het Europees Hof van Justitie wordt de uitspraak gedaan, dat voor werknemers die geen vaste of gebruikelijke werkplek hebben, de reistijd van hun woonplaats naar de eerste klant en vanaf de laatste klant naar huis, als arbeidstijd moet worden aangemerkt. Indien de definitie van arbeidstijd op een andere manier is vastgelegd dan die van het Europees Hof, dan kan de uitspraak van het Europees Hof mogelijk gevolgen hebben voor Nederlands recht en de beleidsregels van Enexis Hengelo. Doormiddel van dit onderzoek moet duidelijk worden welke gevolgen dit heeft voor Nederlandse werkgevers en werknemers en meer specifiek voor de storingswachtdienstmonteurs van Enexis Hengelo.Het doel van dit onderzoek is om te kijken in hoeverre het beleid van Enexis in strijd is met het Tyco arrest en welke maatregelen Enexis moeten nemen om binnen de kaders te blijven van de relevante (internationale) wet- en regelgeving.Om tot dit doel te komen is er gebruik gemaakt van verschillende methodes. Zo is er voornamelijk gebruik gemaakt van inhoudsanalyses en er is gebruik gemaakt van halfgestructureerde interviews en als laatste zijn de onderzoeksgegevens geanalyseerd.Uit het onderzoek blijkt dat de Nederlandse wetgeving omtrent arbeidstijden strookt met de uitleg die is gedaan door het Europees Hof . Werkgevers kunnen zich er niet van bewust zijn geweest dat reistijd vanaf huis naar klanten en vanaf de laatste klant naar huis als arbeidstijd moet worden aangemerkt. Voor werkgevers geldt dat hun werknemers nu mogelijk sneller aan de maximale arbeidsuren zitten die mogen worden gemaakt conform de Arbeidstijdenwet.De beloning van de reistijd die wordt aangemerkt als arbeidstijd valt niet binnen de reikwijdte van de uitspraak van het Hof en ook niet binnen die van de Arbeidstijdenwet. Het staat de werkgever dus vrij hoe ze deze reistijd belonen, tenzij dit in de betreffende cao is geregeld. Tevens heeft dit impact op Nederlandse medewerkers. Zij zullen sneller aan de maximale arbeidstijd zitten, die de Nederlandse Arbeidstijdenwet voorschrijft.Voor het beleid van Enexis geldt dat zij ten aanzien van de storingswachtdienstmonteurs, álle tijd tot de arbeidstijd moeten beschouwen. Op dit moment was het eerste reisuur voor rekening van de werknemer en werd de terugreis tijdens consignatie niet gezien als arbeidstijd. Dit heeft als gevolg voor de monteurs, dat het aantal arbeidsuren per dag en per week zal verminderen. Hierdoor zullen zij een klus sneller en vaker over moeten dragen aan een collega. Afhankelijk of de cao Nwb omtrent de vergoeding van de reistijd zal veranderen, kan er sprake zijn van financiële gevolgen. Tevens is daarbij van belang of Enexis het 11uurs- en 12criterium blijven hanteren of dat ze er voor kiezen om de Nederlandse arbeidstijdenwet te gaan nastreven.In ieder geval dienen de monteurs anders te gaan registreren. Enexis kan het registratiesysteem aanpassen door codes te laten vervallen en de monteurs de betreffende uren die ze normaliter op de vervallen codes zouden boeken, te laten boeken op andere codes. Een andere oplossing is om het systeem zodanig aan te passen dat de registratie hetzelfde blijft, maar de reisuren mee worden genomen in de toetsing voor de ATW overschrijding.