Samenvatting

In 1982 is Stichting Kritisch Bosbeheer begonnen met het ontwikkelen van een meer compleet ecosysteem. Vanuit dit project is Dood doet leven ontstaan. Dood doet leven geeft aan dat kadavers in natuurgebieden een functie hebben en andere dieren hiervan profiteren. De kadavers hebben 5 decompositie stadia, waarbij elk stadia door verschillende dieren geütiliseerd wordt. Echter hebben kadavers vanuit de maatschappij een negatief imago door de tijd heen gekregen in het kader van ziektes, geur en confrontatie met de dood. Dit onderzoek is een nul-meting geweest om de attitude van mensen in kaart te brengen, ten behoeve van het natuurbeleid ten opzichte van kadavers in natuurgebieden. Hiervoor zijn twee enquêtes uitgevoerd onder 468 respondenten. Een groep zonder voorkennis is geënquêteerd en een groep met voorkennis. De resultaten tonen aan dat bij het zien van een kadaver dat mensen met voorkennis minder aversie hebben vergeleken met de groep zonder voorkennis. Er is echter geen verschil in de aversie score die mensen geven aan de decompositie stadia. Dit geldt ook voor de eerste handeling van de respondenten bij het zien van een kadaver. Met deze resultaten zijn experts benaderd om vanuit hun expertise de resultaten te valideren. Vanuit onderzoek is naar voren gekomen dat er wel behoefte is om de biodiversiteit te vergroten. De kennis over kadavers is wel aanwezig en hierop willen beheerders inspelen met educatie zodat er meer fascinatie wordt opgewekt. Een ander aspect is dat op hoger management niveau er wel angst heerst voor aansprakelijkheid in verband met ziekte verspreiding.