Samenvatting

In westerse landen is een toename te zien wat betreft het gebruik van therapiehonden op (basis)scholen, echter blijkt dit in Nederland enigszins uit te blijven en zijn exacte aantallen niet bekend. Het toepassen van therapiehonden op scholen wordt gedaan aangezien het gebruik van een therapiehond veel kan betekenen voor leerlingen en leerkrachten. Sinds 2014 is de wet passend onderwijs van kracht. Hierdoor is het aan de reguliere basisscholen om goed aan te sluiten bij de zorgbehoeftes van hun leerlingen. In sommige gevallen kan deze taak erg intensief zijn. Een therapiehond kan de taak van de leerkracht hierin verlichten. Het kan beschouwd worden als een alternatieve oplossing om problemen bij leerlingen aan te pakken. Op het moment van schrijven is er weinig Nederlandse wetenschappelijke literatuur aanwezig, wat mogelijk invloed heeft op het gebruik van therapiehonden in Nederland. Volgens Ryan (2002) is namelijk kennis hetgeen dat vaak ontbreekt op scholen. Om het gebruik van therapiehonden in Nederland te vergroten is er meer wetenschappelijk onderzoek nodig op nationaal niveau.

Het doel van dit beschrijvend onderzoek is de attitude van leerkrachten ten opzichte van het gebruik van therapiehonden in beeld te brengen. Om het onderzoek realistisch te houden binnen de tijd die hier voor stond, is er gekozen om het onderzoek te beperken tot de

Deze schoolt telt tien leerkrachten en is met 160 leerlingen van gemiddelde grote. Het onderzoeksmiddel dat gebruikt is voor dit onderzoek is een enquête die afgenomen is onder de leerkrachten.

De onderzoeksvraag van dit onderzoekt luidt als volgt:

Wat is de huidige attitude van leerkrachten op de ten opzichte van het

gebruik van een therapiehond op school?

Het onderzoeken van de attitude van leerkrachten is essentieel bij een mogelijke implementatie van een therapiehond. Voorafgaand aan het onderzoek werd o.a. verwacht dat de leerkrachten van de

onvoldoende kennis zouden hebben over het implementeren van therapiehonden en de bijhorende voor- en nadelen, dit naar aanleiding van de theoretische verdieping die gedaan is tijdens het onderzoek.

Deze enquête is onderbouwd met o.a. de theorie van Grol & Wensing (2017). Zij geven aan dat bij een implementatie het personeel zich in verschillende fasen kunnen bevinden. De enquête richt zich op de oriëntatiefase; het op de hoogte brengen van leerkrachten van een eventuele implementatie en daarbij hun nieuwsgierigheid wekken. Ondanks dat dit onderzoek zich beperkt tot de school, zou dit onderzoek eenvoudig uitgezet kunnen worden bij meerdere scholen in Nederland.

Uit de resultaten van de enquête bleek dat 50% van de leerkrachten het liefst een therapiehond bij zorgmomenten te zien. Verder bleek slechts één leerkracht negatief tegenover een eventuele implementatie van een therapiehond te staan. De overige negen leerkrachten gaven aan er voor over te staan, of er overwegend voor open te staan na het opdoen van kennis en ervaringen. Een ander belangrijk resultaat uit de enquête is het feit dat de leerkrachten slechts een selectie van voor- en nadelen wisten te noemen. Daarbij gaven alle leerkrachten aan één of meerdere belemmeringen te zien bij een eventuele implementatie.

Er mag geconcludeerd worden dat de meeste leerkrachten openstaan voor het toepassen van een therapiehond na het opdoen van meer kennis, maar dat er op dit moment nog te veel belemmeringen gezien worden. Veel van deze belemmeringen kunnen worden weggenomen door de leerkrachten te voorzien van toelichtende informatie over het gebruik van therapiehonden. Dit kan gedaan worden door informatiebijeenkomsten, workshops enz. Uit de resultaten bleek duidelijk dat de leerkrachten klaar zouden zijn voor de volgende fase van het implementatieproces, de inzichtfase. In deze fase volgen concrete afspraken en volgt er meer informatie over het gebruik van therapiehonden (Grol & Wensing, 2017).

Ondanks dat dit onderzoek niet de attitude van leerkrachten uit Nederland ten opzichte van therapie in het algemeen beschrijft, zal het wel bijdragen aan de weinig beschikbare Nederlandstalige literatuur. Het onderzoek is dus representatief voor de Julianaschool, maar niet voor het volledige Nederlandse basisonderwijs. Door op dezelfde manier vervolgonderzoek te doen op meerdere scholen, zou de attitude van leerkrachten t.o.v. therapiehonden uitgebreider in beeld kunnen worden gebracht. Dit zal mogelijk de toename van het gebruik van therapiehonden doen toenemen.