Samenvatting

"Hello, do you want me to take a picture?" Fotograaf Ahmet Polat werkt momenteel in de Groningse Korrewegwijk aan zijn project "Hello, do you want me to take a picture?" Recentelijk ontstonden in deze wijk beelden en een verhaal welke de aanzet vormen voor de publicatie die hier als presentatie te zien is. Polat neemt ons mee in zijn onderzoek en persoonlijke beweegredenen. Hij toont daarvoor vier projecten die plaatsvinden in Groningen, Istanboel, Sao Paulo en Den Haag, waarbij artistiek en fotografisch onderzoek naar wijken in transitie centraal staat. Steeds weer bevraagt hij zijn eigen rol: “Wat voeg ik toe?” Belangrijk is dat er beelden ontstaan van hoop en bemoediging in plaats van concluderende of puur observerende beelden. Door dagelijkse rituelen, tradities en interacties vast te leggen laat hij zien hoe wij op zoek zijn naar onze identiteit én hoe die transformeert in een omgeving die aan verandering onderhevig is. Fotograaf Ahmet Polat werkt in Nederland aan verschillende maatschappelijke thema's, zoals het vluchtelingendebat (Weer toekomst!), Man zijn in deze tijd (De man is lam) en de huidige straatcultuur in Nederland (Kijk, mijn straat!). Dit laatste project vloeide voort uit zijn benoeming tot Fotograaf des Vaderlands in 2015, dat vervolgens leidde tot zijn nieuwste onderzoeksproject in de Groningse Korrewegwijk. Recentelijk ontstonden in deze wijk beelden en een verhaal welke de aanzet vormden voor deze publicatie. Polat neemt ons mee in zijn onderzoek en persoonlijke beweegredenen. Hij brengt hier vier projecten samen waar hij sinds 2002 aan werkt en gewerkt heeft. Het uitgangspunt voor deze projecten is hetzelfde: of het nu Transvaal is in Den Haag, Campo Limpo in Sao Paulo, Maslak in Istanboel of de Korrewegwijk in Groningen, het zijn wijken in transitie. Hoewel Polats medium fotografie is en hij steeds een duurzame binding zoekt met bewoners, is zijn werkwijze steeds anders. Hij bevraagt en onderzoekt continu zijn eigen rol als maker in deze complexe gemeenschappen met ieder hun eigen sociale, politieke en economische dimensies. “Ik vraag me steeds af: wat voeg ik toe?” Vragen blijven stellen en conclusies vermijden leidden tot nieuwe strategieën van handelen en fotograferen. Door dagelijkse rituelen, tradities en interacties vast te leggen laat Polat ons zien hoe we op zoek zijn naar onze identiteit én hoe die transformeert in een veranderende context. Belangrijk voor hem is dat er beelden ontstaan van hoop en bemoediging in plaats van beelden van conclusie of pure observatie. Met het publiceren van de nog prille beelden uit de Korrewegwijk, biedt Polat als het ware een kijkje in zijn keuken. Want, zoals ook het project in Istanboel laat zien, het is nooit af, het artistiek onderzoek loopt altijd door en wij mogen daar af en toe getuige van zijn.