Samenvatting

Reclasseringscliënten worden neergezet als draaideurcriminelen en voelen zich steeds meer tweederangsburgers (hebben schulden, een laag zelfbeeld en o.a. weinig perspectief op het gebied van opleiding en werk) en de maatschappij roept om hardere straffen (veiligheid). Het praktijkgericht actieonderzoek richt zich op hoe de reclasseringswerker een bijdrage levert aan empowerment van een reclasseringscliënt, zodat de cliënt kan participeren binnen de huidige samenleving, door recidive te beperken en sociale inclusie te vergroten. Er moet aandacht komen voor vitaliteit en zingeving, zodat reclasseringswerkers die teveel druk ervaren, niet meer geneigd zijn om over te nemen van cliënten. Empowerment kan zorgen dat regels en protocollen minder leidend zijn, meer terug wordt gegaan naar de bedoeling en meer bezig gegaan wordt met vragen zoals ‘wat wij doen klopt, deugt’. Door empowerment prominenter te integreren in reclasseringswerkzaamheden zal de reclasseringswerker de reclasseringscliënt onder andere helpen bij: het versterken van de eigen kracht (zelf kunnen) om greep te krijgen op de eigen situatie en omgeving; het aanpassen van de omstandigheden om te kunnen participeren; het vermogen (competenties) om te kunnen participeren en het creëren van mogelijkheden en kansen om te kunnen participeren. Ook een reclasseringscliënt hoort erbij, doet ertoe, behoort mee te doen en binnen de grenzen van het strafrechtelijke, heeft hij net zoveel recht als ieder ander om te zijn wie hij is.