Samenvatting

In dit onderzoek is onderzocht hoe de melkveehouderij door toepassing van eiwitteelt stappen kan zetten in het verbeteren van de kringloop. Om antwoord te geven op deze vraag is onderzocht welke teelten in de melkveehouderij in Nederland kunnen zorgen voor een verbetering van de kringloop. Daarbij zal gekeken worden naar de opbrengst en voederwaarde. Omdat dit niet op elk bedrijf toepasbaar is, is ook hier onderzoek naar gedaan. Er is onder andere gekeken naar de intensiteit van de melkveebedrijven. Als laatste is gekeken welke aanpassingen de eiwitteelt en de melkveehouderijtak samen succesvoller kunnen maken. Uit onderzoek naar de verschillende eiwitteelten blijkt dat alleen veldbonen en luzerne geschikt zijn om hogere eiwitopbrengst te halen dan grasland. Om eiwit te telen voor fooddoeleinden is veldbonen geschikt, deze kan ook voor feeddoeleinden worden gebruikt. Luzerne daarentegen kan alleen voor feed worden toegepast. Als de eiwitdichtheid in de voeding moet worden verhoogt, zijn onder andere lupine en sojabonen geschikt. Maar voor het verhogen van de totale eiwitopbrengst, vallen deze teelten af. Als er gekeken wordt naar de eiwitvoorziening van de bedrijven in de VKA, blijkt dat 40% van de bedrijven met de buurtaankopen meer dan 65 % eiwit van eigen land halen. Er komt dus naar voren dat er in deze regio dus veel voer te weinig is. Daarom zal het niet mogelijk zijn om eiwitrijke gewassen te telen voor doeleinden in de voedselproductie. Maar het is wel mogelijk om op de landbouwgrond in de regio van VKA veldbonen te telen, om op deze manier meer eiwit van eigen land te halen. Om het onderzoek compleet te maken zal er moeten worden gezocht naar oplossingen om de bedrijven meer zelfvoorzienend te maken. In het onderzoek zijn veel mogelijkheden onderzocht om de eiwitopbrengst te verhogen. Onder andere het areaal grasland verhogen, andere teelten toepassen, bekalken en het gebruik van wisselteelt. Ook is het toepassen van grasklaver onderzocht, deze komt als beste naar voren. Als de melkveehouders stappen willen zetten in het verbeteren van de kringloop, is het van belang om dit te doen in de eiwitvoorziening van het bedrijf. Dit is in het kort het antwoord op de hoofdvraag. De eiwitvoorziening kan aan twee kanten worden verbetert, de behoefte en opbrengst. Als er wordt gekeken naar de manier waarop de melkveehouderij door toepassing van eiwitteelt de kringloop verbetert, is dit op het gebied van opbrengst. Uit het onderzoek blijkt dat de melkveehouders in het project VKA wel degelijk stappen kunnen zetten, maar dit zal nodig zijn om de eiwitvoorziening op peil te brengen. Op de melkveebedrijven is geen ruimte om eiwit te telen voor fooddoeleinden, de opbrengst van eigen land is hard nodig voor eigen gebruik. Door teelt van een grasklavermengsel zal de hoogste eiwitopbrengst van eigen land worden gehaald. Op een gemiddeld bedrijf in het project VKA kan het aandeel eiwit van eigen laden zelfs stijgen tot 88%, bij een volledig aandeel grasklaver in het bouwplan. Verder kan er op het gebied van bodem stappen worden gezet, door onder andere verbetering van de pH. Bij een aandeel snijmais in het bouwplan is het van belang om gebruik te maken van de voordelen van wisselteelt. Als verdere aanvulling in het verbeteren van de kringloop is het voeren van bijproducten één van de stappen die kan worden ondernomen. Naast het verbeteren van de opbrengst, draagt het verlagen van de behoefte bij aan de verbetering van de kringloop. Door het aandeel eiwit in het rantsoen te verlagen, stijgt per definitie de eiwitvoerziening. De punten van vervolgonderzoek en aanbevelingen zijn, denk na over het bouwplan, voer niet overmatig eiwit in het rantsoen, maak gebruik van grasklaver, houd de bodem in goede conditie en maak optimaal gebruik van wisselteelt.